"Τρία βήματα..." by Angie

Τρία βήματα από την άκρη,

από το χείλος του γκρεμού,

από τον θάνατο...

Αλυσίδες στα πόδια, στα χέρια, στο λαιμό...

Τίποτα δεν μ' αγγίζει πια...

Δεν κρυώνω,

δεν πονάω.

Δεν δακρύζω.

Απλά παρακολουθώ.

Σαν να βλέπω τον εαυτό μου από μακριά...

σαν σε ταινία...

Δεν νιώθω τίποτα.

Ο,τι κι αν βλέπω δεν με εξοργίζει,

ό,τι ακούω το πιστεύω...

Είμαι ξένη για όλους...

Δύο βήματα από την άκρη,

από το χείλος του γκρεμού,

από το τέλος...

Δεν φοβάμαι,

δεν νοιάζομαι για τίποτα και για κανέναν.

Με κάνουν ό,τι θέλουν πια.

Δεν με νοιάζει.

Έχω πάψει να υπάρχω,

έχω πάψει να δρω και να αντιδρώ.

Βλέπω τα πάντα γύρω μου να γκρεμίζονται.

Μα εγώ απλά παρακολουθώ.

Είμαι ξένη για μένα...

Ένα βήμα από την άκρη,

από το χείλος του γκρεμού,

από το τέλμα...

Δεν βλέπω,

δεν ακούω,

δεν αισθάνομαι...

Είμαι μια ζωντανή νεκρή.

Δεν υπάρχει τίποτα,

αρκεί ένα βήμα...

Τίποτα...

Κι όμως κάτι υπάρχει...

Μια φλογίτσα ακόμα σιγοκαίει,

μια φωνή ακόμα τραγουδάει

αντάρτικα τραγούδια...

Το αίμα στις φλέβες μου ακόμα ρέει, καυτό...

Φωτιά.

Φωτιά σαν αυτή που μονομιάς καίει το μυαλό μου,

σαν αυτή που πυρπολεί ξαφνικά την ψυχή μου,

την ξυπνά.

"Είσαι εδώ !!! Ζεις !!!"

Και σαν από κώμα ξυπνώ,

ένα βήμα από το χείλος του γκρεμού,

και ζω!

Και είμαι εδώ, φωνάζω,

περπατάω κόντρα στον άνεμο

την αλήθεια μου μεταδίδω, σαν φωτιά.

Γιατί είμαι ζωντανή και ποτέ δεν τα παρατάω

και αντιδρώ και αγωνίζομαι !!!

by Angie