Η δράση αντίδοτο της ακινησίας και του μαρασμού

Πρέπει να χαθώ μες στη δράση, αλλιώς θα μαραθώ από την απελπισία.

Alfred Tennyson.

Οικονομική κρίση, κοινωνία σε κρίση, πολιτική ένδεια και πολύς κόσμος παραδομένος στην ηττοπάθεια. Είναι διαπιστώσεις, που δεν απέχουν καθόλου από την πραγματικότητα. Ένα μαύρο σύννεφο, μια γενικευμένη κατάθλιψη έχει σκεπάσει τα πάντα. Οι ψυχές των ανθρώπων, ταλαιπωρημένες μέσα στην ανασφάλεια, γεμάτες πανικό και άγχος, φοβισμένες από τον ορυμαγδό των καταθλιπτικών νέων που μας βομβαρδίζουν, αρχίζουν να λυγίζουν, νομίζοντας ότι είναι ένα βήμα πριν την άβυσσο.

Είναι όμως η αδράνεια ή η παράδοση ή η ηττοπάθεια ή η απογοήτευση ή η κατάθλιψη και ο φόβος λύση;

Προτού απαντήσουμε στο ερώτημα, ας δούμε τι γίνεται. Ο περισσότερος κόσμος έχει πιεστεί υπερβολικά από υπαρκτά προβλήματα. Προβλήματα επιβίωσης, συρρίκνωση εισοδημάτων, ανεργία, προβλήματα σε κοινωνικές παροχές, συνολική μείωση επιπέδου ζωής. Άνθρωποι και οικογένειες σε κρίση.

Αυτή είναι η πραγματικότητα όπως την ζούμε σήμερα, και όπως την βλέπουμε να διαμορφώνεται. Κλιμακωμένη προς τα κάτω, και όχι προς τα πάνω, η ζωή μας. Μέσα σ' αυτό το χάος, το ερώτημα πλέον της επιβίωσης τίθεται καταπιεστικό και επείγον. Αυτή είναι η ψυχρή αλήθεια, και νομίζω ότι οποιοσδήποτε καταλαβαίνει ότι κάτι πρέπει να κάνει. Τι όμως;

Υπάρχουν πολλές απόψεις, πολλές προτάσεις. Από τις πλέον θετικές μέχρι τις πλέον αρνητικές. Είναι προσωπικό θέμα του καθενός τι θα επιλέξει, για να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα.

Προσωπικά πιστεύω ότι για να αντιμετωπίσεις με επιτυχία - και βάζω στοίχημα ότι το έχετε ακούσει από πολλούς - είναι απαραίτητο να αλλάξεις νοοτροπία και ψυχολογία. Η επόμενη ερώτηση είναι: γίνεται πρακτικά;

Αν και δεν υπάρχει ίδια συνταγή για τον καθένα μας, έχω την πεποίθηση ότι γίνεται. Δεν είναι εύκολος δρόμος όμως, δεν υπάρχουν εγγυήσεις κα κυρίως κανείς δεν μπορεί να σας υποσχεθεί αποτελέσματα.

Το σκεπτικό είναι ότι όλα είναι αποτελέσματα επιλογών και βούλησης. Χρειάζεται στομάχι, καρδία και πνεύμα θετικό. Η μη παράδοση στον μαρασμό δεν είναι θέμα λέξεων αλλά πράξεων. Και για να υπάρχουν πράξεις και αποτελέσματα χρειάζονται δράσεις και όχι απλά αντιδράσεις.

Μια δομημένη δράση, με επιλεγμένο στόχο και μετρήσιμα αποτελέσματα, είναι μια υπόσχεση για το μέλλον. Για το αύριο. Και έχει τεράστια διαφορά από την αντίδραση που τις περισσότερες φορές είναι μια ενστικτώδη ενέργεια.

Στην δράση, αλληλεπιδράς με άλλους, ιεραρχείς στόχους και αποσκοπείς σε αποτελέσματα, βάση αντικειμενικών στόχων. Στην αντίδραση, δεν υπάρχει τίποτα συγκεκριμένο και τα αποτελέσματα ακόμα και θετικά αν είναι, είναι συνήθως φτωχά, καθότι δεν έχουν στρατηγική για να τα υποστηρίξουν.

Εν κατακλείδι, θα κάνω μια παρότρυνση: μην αφήνεστε στην μοίρα και την ηττοπάθεια. Αντισταθείτε άγρια και αδυσώπητα στην κατάθλιψη και την μιζέρια. Δεν είναι θεμιτό το δώρο της ζωής να χάνεται στην ακινησία. Άλλωστε, η σκοτεινή ώρα της νύχτας είναι ακριβώς πριν την ανατολή. Και η ανατολή είναι υπέροχη και έρχεται πάντα, φτάνει να θες να την δεις.

Σταμάτης Στεφάνακος

s.stefanakos@gmail.com